การให้อภัย..เป็นธรรมะขั้นสูง..เพราะเป็นการสละอารมณ์ คือ มะเร็งร้าย>>>...ออกจากจิตใจได้เป็นอย่างดี..>>>...ยิ่งให้อภัยมากเท่าไร..>>>...ใจของเราก็ยิ่งเบาสบายมากขึ้นเท่านั้น.คนที่ไม่เคยให้อภัยใครเลย..คือ..คนโง่ที่สุด..>>>...เพราะในใจของเขาสะสมแต่อารมณ์โกรธไว้ในจิตใจ..>>>...และอารมณ์โกรธนี้ก็จะเผาไหม้จิตใจของเขาเอง..เป็นบ่อเกิดแห่งโรคร้ายต่าง ๆ ตามมา>>>...โรคมะเร็งร้ายทางอารมณ์>>>...โรคมะเร็งร้ายทางจิตใจ>>>...ที่ยากแก่การรักษาได้..นอกจากทำใจให้อภัยเท่านั้นจึงจะรักษาอารมณ์ร้าย ๆ นั้นได้..
การขอโทษก็เป็นธรรมะขั้นสูงอีกอย่าหนึ่งเช่นกัน..เพราะไม่มีใครที่จะไม่ยอมยกโทษให้กับผู้ที่ผิดแล้ว>>>...กล่าว "คำขอโทษ"..
คนที่ไม่เคยยอมให้อภัยใคร..>>>...ก็คือ..คนที่ไม่เคยขอโทษใคร..ถ้าเราไม่รู้จักขอโทษและไม่รู้จักที่จะให้อภัยใคร>>>....ในใจของเราก็จะสะสมหรือเต็มไปด้วยอารมณ์ร้ายต่าง ๆ>>>....โดยเฉพาะอารมณ์โกรธที่จะคอยเผาไหม้ลนจิตใจเรา..ถ้าเราไม่รู้จักขอโทษและไม่รู้จักที่จะให้อภัยใคร>>>....ในใจของเราก็จะสะสมหรือเต็มไปด้วยอารมณ์ร้ายต่าง ๆ>>>....โดยเฉพาะอารมณ์โกรธที่จะคอยเผาไหม้ลนจิตใจเรา..จงรู้จักขอโทษ และยอมให้อภัยเพราะยิ่งให้อภัยมากเท่าไร...ยิ่งเบาสบาย..>>>...ขอโทษ ...(สบายใจ)..>>>...ให้อภัย....(สบายจิต)...ทั้งขอโทษและให้อภัย..จะสบายทั้งกายและสบายทั้งจิต..
ที่มา http://planet.kapook.com/chaynoi3/blog/viewnew/104800
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น